Ήρθε η ώρα για τους ηγέτες των παγκόσμιων να αντιμετωπίσουν τον ελέφαντα στην αίθουσα διαπραγμάτευσης των συνθηκών παγκόσμιων συνθηκών του ΟΗΕ: Big Oil. Μετά από δύο μεγάλες εβδομάδες, οι παγκόσμιες κυβερνήσεις δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε συμφωνία για το πώς να αντιμετωπίσουν την κρίση της πλαστικής ρύπανσης. Οι συνομιλίες αναβλήθηκαν με μια ασαφή πορεία προς τα εμπρός, αλλά το ένα πράγμα που είναι βέβαιο ότι βγαίνει από την Inc-5.2 είναι ότι θα συνεχίσουμε να απαιτούμε μια συνθήκη που θέτει την υγεία των ανθρώπων και του πλανήτη πριν από τους ρυπαίνοντες. Εκατομμύρια φωνές σε όλο τον κόσμο δεν θα σταματήσουν μέχρι να ολοκληρωθεί η συμφωνία.
Δεν μπορούμε να περιορίσουμε τη ρύπανση εκτός αν περιορίσουμε την παραγωγή
Η ρίζα του πλαστικού προβλήματος είναι σαφής – ο κόσμος κάνει πάρα πολύ από αυτό. Υπάρχει αυξανόμενη συναίνεση ότι προκειμένου να προστατευθεί η βιοποικιλότητα, να ευθυγραμμιστεί με τον στόχο του κλίματος του Κελσίου 1,5 βαθμών της συμφωνίας του Παρισιού, να υποστηρίξει τα αυτόχθονα δικαιώματα και να προστατεύσει την υγεία και τις κοινότητές μας, η παγκόσμια πλαστική παραγωγή πρέπει να μειωθεί δραματικά και να μειωθεί γρήγορα. Μελέτες έχουν ήδη προβλέψει ότι η πλαστική παραγωγή θα μπορούσε να τριπλασιαστεί μέχρι το 2050 εάν συνεχίσουμε σε αυτό το μονοπάτι. Αλλά ο πλανήτης και το κλίμα απλά δεν μπορούν να χειριστούν περισσότερο πλαστικό.
Το πλαστικό βρίσκεται στον αέρα, στο νερό, στο έδαφος και να τρέχει μέσα από το αίμα στις φλέβες μας – αυτό θα έπρεπε να ήταν αρκετό από μια έκκληση για να ενεργήσουν οι κυβερνήσεις. Καθ ‘όλη τη διάρκεια ζωής του, οι πλαστικές απελευθερώνουν επιβλαβείς εκπομπές, χημικές ουσίες και μακροεντολή, μικρο και νανο -πλαστικά. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τη ρύπανση, ακόμη και στα σπίτια μας. Για να αντιμετωπίσει πραγματικά την καταστροφή της πλαστικής ρύπανσης, η συνθήκη, τουλάχιστον, που απαιτείται για την παροχή μιας οδού για τη δημιουργία διεθνών κανονισμών για τη μείωση της παραγωγής πλαστικών. Μια συνθήκη που αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει τη ρύπανση στην πηγή της είναι καταδικασμένη να αποτύχει να παραδώσει τη μετασχηματιστική αλλαγή που απαιτείται για τον τερματισμό της κρίσης των πλαστικών.
Οι περισσότερες κυβερνήσεις δεσμεύτηκαν για φιλοδοξία, αλλά οι αναστολείς κράτησαν το στυλό
Κατά την προετοιμασία της Inc-5.2, πάνω από 90 χώρες επιβεβαίωσαν την υποστήριξή τους σε μια φιλόδοξη συνθήκη, υπογράφοντας την υπουργική Διακήρυξη «Η ωραία κλήση αφύπνισης για μια φιλόδοξη συνθήκη πλαστικών». Η δήλωση συμβόλιζε μια ανανεωμένη δέσμευση για φιλοδοξία, συμπεριλαμβανομένης της έκκλησης για την υιοθέτηση ενός παγκόσμιου στόχου για τη μείωση της παραγωγής και της κατανάλωσης πλαστικού και άλλων βασικών στοιχείων μιας ισχυρής συνθήκης, συμπεριλαμβανομένων των μέτρων για την αντιμετώπιση των επιβλαβών προϊόντων και των χημικών ουσιών.
Περισσότερες φιλόδοξες χώρες ήρθαν στην Inc-5.2 έτοιμες να φτάσουν στη δουλειά. Δεκάδες χώρες που υπογράφηκαν για να υποστηρίξουν τα κρίσιμα μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση μιας συνθήκης. Όμως, το έργο για την εξάλειψη των λεπτομερειών και την εξεύρεση κοινού εδάφους ήταν για άλλη μια φορά με μια διαδικασία που επέτρεψε μια μικρή μειοψηφία χωρών που δεν διαπραγματεύονται με καλή πίστη για να ανταμειφθούν για κακή συμπεριφορά. Τελικά, δύο σχέδια συνθηκών παρουσιάστηκαν από την καρέκλα, αλλά ούτε ήταν κατάλληλα για το σκοπό και εδώ είμαστε και πάλι χωρίς σαφήνεια σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις πρόκειται να σπάσουν αυτόν τον τοξικό κύκλο.
Καθώς η πλαστική ρύπανση, η έκτακτη ανάγκη εξελίσσεται σε έκτακτη ανάγκη για τη δημόσια υγεία, η ιστορία θα δείξει ότι η αδράνεια των κυβερνήσεων, Incs μετά από Inc, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο πώς δύο χρόνια αργότερα ο κόσμος εξακολουθεί να περιμένει έντονη δράση. Αλλά ακόμα πιο έντονο είναι ο ρόλος που παίζει μια χούφτα κακών ηθοποιών στη χρήση μιας πολυμερούς διαδικασίας για να οδηγήσει τη φιλοδοξία στο έδαφος, μας εδραιώνοντας περαιτέρω σε ένα σύστημα που στάζει στην εξάρτηση, τη ρύπανση και την καταστροφή των ορυκτών καυσίμων.
Η επιχειρηματική περίπτωση είναι σαφής
Καθώς το λόμπι ορυκτών καυσίμων κρατιέται στο status quo από τα νύχια του, το αντίθετο λόμπι κατέστησε σαφές ότι οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να επιλέξουν μια διαφορετική πορεία – επιχειρηματικά μοντέλα και συστήματα που υποστήριζαν τις κοινότητες θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν, αντί να επιβιώσουν.
Ακόμη και οι μεγάλες εταιρείες ταχείας μετακίνησης καταναλωτικών αγαθών που εξαρτώνται από τα πλαστικά μιας χρήσης, όπως η Unilever και τα μέλη του Συνασπισμός επιχειρήσεωνέχουν πει αρκετά είναι αρκετός, χρόνος για ένα νέο σύστημα. Πάνω από 450 ηγέτες των επιχειρήσεων μέσω της Greenpeace International, ξεπερνούν το πλαστικό και τους πρωταθλητές της Συνασπισμού της Πλαστικής Ρύπανσης, ζήτησαν μια ισχυρή συνθήκη που κόβει την παραγωγή και λίγο λίγο που είδαμε μια συγχώνευση σε βασικές προσκλήσεις για δράση για τις κυβερνήσεις. Η πλαστική ρύπανση είναι κακή για τις επιχειρήσεις και είναι μόνο θέμα χρόνου πριν οι περισσότερες βιομηχανίες συμμετέχουν στη χορωδία που ζητούν δράση, με τους πελάτες τους και την κοινωνία των πολιτών να στέκονται πίσω τους.
Ώρα για να δείξει το μεγάλο πλαστικό την πόρτα
Ακριβώς όπως η πλαστική ρύπανση, το ορυκτό καύσιμο και η πετροχημική βιομηχανία είναι παντού. Παίρνουν χώρο σε κοινοτικές συγκεντρώσεις, προσποιούνται ότι συνδυάζονται σε συνέδρια βιωσιμότητας, χορηγούν δημόσιες εκδηλώσεις και αθλητικά γήπεδα και αγοράζουν χώρο για να οδηγήσουν την ατζέντα τους. Και το οχυρό τους στις διαδικασίες των Ηνωμένων Εθνών που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση της κληρονομιάς τους για βλάβη ήταν το άνοιγμα των ματιών μέσω των διαπραγματεύσεων των συνθηκών πλαστικών. Inc After Inc Ορυκτά καύσιμα και πετροχημικοί ομάδες συμφερόντων εμφανίζονται σε πτέρυγες, με Inc-5.2 Χτυπώντας έναν αριθμό ρεκόρ 234 εκπροσώπων που έχουν καταχωρηθεί, σύμφωνα με το Κέντρο για το Διεθνές Περιβαλλοντικό Νόμο.
Λίγο πριν ξεκινήσουν οι συνομιλίες, η Greenpeace UK δημοσίευσε μια έκθεση που αποκάλυψε πως ορισμένες από τις μεγαλύτερες πετροχημικές εταιρείες στον κόσμο έχουν συστηματικά ασκήσει πιέσεις ενάντια σε περικοπές στην πλαστική παραγωγή, ενώ παράγει μαζικά κέρδη από την αναπτυσσόμενη επιχείρηση πλαστικών τους. Σύμφωνα με την έκθεση, δεδομένου ότι οι συνομιλίες της συνθήκης άρχισαν τον Νοέμβριο του 2022, επτά εταιρείες έχουν παράγει 1,4 εκατομμύρια τόνους, αρκετό πλαστικό για να γεμίσουν πέντε και μισό φορτηγά σκουπιδιών κάθε λεπτό, ενώ στέλνουν 70 ομάδες συμφερόντων σε διαπραγματεύσεις, υποστηριζόμενες από μεγάλες ομάδες εμπρός της βιομηχανίας.
Η Greenpeace International και το Κέντρο Διεθνούς Περιβαλλοντικού Δικαίου παρέδωσαν επίσης Μια επιστολή προς τους αρχηγούς του UNEP και της Γραμματείας Inc που ζητούν να απαγορευτούν οι ομάδες συμφερόντων ορυκτών καυσίμων από όλες τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη παγκόσμιων πλαστικών.
Χρειάζεται ο πολυμερολικός χαρακτήρας μια σωσίβια σχεδία;
Η ακατέργαστη κατάσταση του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα ήταν εμφανής σε κάθε οδυνηρό γύρο των διαπραγματεύσεων των συνθηκών πλαστικών. Η προκλητική γεωπολιτική και το βάρος μιας χιλιάδας αόρατης πολυμερούς δυναμικής μπορεί να συντρίψει όταν ο ρυθμός επίλυσης των μαζικών κρίσεων περιβαλλοντικής και κοινωνικής δικαιοσύνης στον κόσμο είναι παγετώνας.
Χρειαζόμαστε παγκόσμιες λύσεις σε παγκόσμια προβλήματα και παγκόσμιες συμφωνίες για τη δημιουργία παγκόσμιων κανονισμών. Αλλά κάτι πρέπει να δώσει. Καθώς η Inc-5.2 διαδραμάτισε, η αντιπροσωπεία της Greenpeace μοιράστηκε ένα μίμωμα ξανά και ξανά σε κανάλια συνομιλίας, διαβάζοντας “η πολιτική είναι βάναυση”. Παρείχε κάποιο σκοτεινό χιούμορ, αλλά υπενθύμισε επίσης ότι σε στιγμές όπως αυτό, ενώζοντας με την αυξανόμενη κίνηση των ανθρώπων που πιέζουν για ένα πλαστικό ελεύθερο μέλλον είναι ακόμη πιο απαραίτητο για να κρατήσουν τους ηγέτες των παγκόσμιων υπεύθυνων.
Πού πηγαίνουμε από τη Γενεύη;
Δεν μπορώ να σταματήσω, δεν θα σταματήσει. Ο κόσμος χρειάζεται μια παγκόσμια συμφωνία που μειώνει την πλαστική παραγωγή, υποστηρίζει τα αυτόχθονα δικαιώματα, δίνει προτεραιότητα στην υγεία και τα δικαιώματα της πρώτης γραμμής και επηρεάζει τις κοινότητες, προστατεύει τη βιοποικιλότητα και δεν τροφοδοτεί περαιτέρω την κρίση του κλίματος.
Τις επόμενες εβδομάδες, οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να αποφασίσουν από πού πηγαίνουν από εδώ. Η αδυναμία επίτευξης συμφωνίας στη Γενεύη πρέπει να είναι μια κλήση αφύπνισης για τον κόσμο: η λήξη της πλαστικής ρύπανσης σημαίνει αντιμετώπιση των συμφερόντων ορυκτών καυσίμων. Οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν το ίδιο πράγμα και να περιμένουν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.
Ο χρόνος για δισταγμό τελείωσε. Μόνο το θάρρος και η επιμονή θα μας οδηγήσουν σε μια ισχυρή συμφωνία. Η υγεία των σημερινών και των μελλοντικών γενεών, των κοινοτήτων μας και των οικοσυστημάτων του πλανήτη μας εξαρτάται από αυτό.
Η Sarah King είναι ανώτερος στρατηγός με την εκστρατεία Greenpeace Plastic Free Future.
