Πάρτε μια στιγμή και σκεφτείτε το τελευταίο σας λογαριασμό παντοπωλείων, την ακίδα στο κόστος ηλεκτρικής σας ενέργειας ή τους πρόσφατους ακραίες καιρικές κεφαλαίες. Δεν είναι μόνο η φαντασία σας, τα πράγματα εκτάριο γίνεστε σκληρότερα.
Όχι μόνο αυτό, οι προσωπικοί μας αγώνες συνδέονται βαθιά με τα παγκόσμια γεγονότα. Γι ‘αυτό πρέπει να ρωτήσετε τον εαυτό σας αυτές τις τέσσερις ερωτήσεις αυτή τη στιγμή:
1. Γιατί πληρώνουμε περισσότερα για τα πάντα, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι γίνονται πλουσιότεροι κάθε λεπτό;
Είδη παντοπωλείου. Ενοίκιο. Ηλεκτρισμός. Υγειονομική περίθαλψη. Όλα αισθάνονται σαν να κοστίζουν περισσότερο. Επειδή το κάνει. Ζούμε μέσα από μία από τις πιο απότομες κρίσεις κόστους ζωής στην πρόσφατη μνήμη.
Εν τω μεταξύ, ο δισεκατομμυριούχος πλούτος έχει μπαλώσει σε ιστορικά ψηλά. Το πλουσιότερο 1% ελέγχει τώρα περισσότερο από το κάτω 95% σε συνδυασμό. Ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας πανδημίας, επιδεινώνοντας τις καταστροφές του κλίματος και τους πολέμους, τα εξαιρετικά πλούσια, ειδικά στελέχη ορυκτών καυσίμων και πετρελαίου, έχουν βυθιστεί αρχεία καταγραφής αυξάνοντας τις τιμές ενέργειας και τη νέα εξερεύνηση.
Ενώ οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι μισθοί για τους υπόλοιπους από εμάς δεν διατηρούμε. Οι δημόσιες υπηρεσίες μειώνονται. Οι τιμές υψηλών ενέργειας αυξάνουν το κόστος όλων των άλλων. Οι κυβερνήσεις δίνουν προτεραιότητα σε δισεκατομμυριούχους συμφέροντα για τα τρόφιμα, την εκπαίδευση και τα συστήματα υγείας.
Είναι όλα ένα ατύχημα; Όχι πραγματικά, όχι. Αυτό το σύστημα έχει σχεδιαστεί για να διοχετεύει τον πλούτο και την εξουσία στους λίγους, αφήνοντας τους υπόλοιπους με όλο και λιγότερο.
2. Εάν η κρίση του κλίματος χειροτερεύει, γιατί δεν γίνεται τίποτα;
Για μερικούς από εμάς, οι λογαριασμοί ηλεκτρικής ενέργειας έχουν αναρριχηθεί με κάθε καύμα. Άλλοι έχουν παρακολουθήσει το κόστος του νερού να ακουμπήσει κατά τη διάρκεια της ξηρασίας ή των ελλείψεων. Και για πολλούς, οι πλημμύρες, οι πυρκαγιές ή οι καταιγίδες έχουν χτυπήσει πιο κοντά στο σπίτι από ποτέ.
Από καταστροφικές πλημμύρες μέσα Νότια Ασία και Βραζιλίασε θανατηφόρα υλικά Ευρώπηοι κλιματικές επιπτώσεις δεν είναι πλέον απομακρυσμένες ή αφηρημένες. 2023 και 2024 ήταν τα πιο καυτά χρόνια που καταγράφηκαν ποτέ. Είμαστε στο χείλος της διέλευσης ενός σημείου που έχουν οι επιστήμονες προειδοποιημένος θα μπορούσε να προκαλέσει μη αναστρέψιμη ζημιά στη ζωή μας, Όλα λόγω της εξάρτησης του κόσμου από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τον άνθρακα.
Παρά τις πολλές εναλλακτικές λύσεις καθαρής ενέργειας, συνεχίζεται η επέκταση ορυκτών καυσίμων. Η Βραζιλία, ο οικοδεσπότης των μεγαλύτερων συνομιλιών για το κλίμα του τρέχοντος έτους, σχεδιάζει Ανοίξτε νέα πεδία πετρελαίου. Οι ΗΠΑ μαζί με άλλους χρεώνουν προς τα εμπρός με αυξημένη παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Μεγάλα τμήματα του Βραζιλιάνικου Αμαζονίου απειλούνται με την κυβέρνηση να σχεδιάζει να εγκρίνει έργα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Φωτογραφία: Neil Palmer/Ciat
Όχι μόνο οι κυβερνήσεις δεν λαμβάνουν σοβαρά την κρίση, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι ενεργά στρέφοντας την έντονη προστασία του κλίματος. Και ποιος πρέπει να ευχαριστήσουμε; Επιρροή από την πίσω πόρτα από τις εταιρείες ομάδων συμφερόντων, τραπεζών και ορυκτών καυσίμων.
Συγχρόνως, Αυτοί οι ηθοποιοί κακής πίστης χρησιμοποιούν ένα θανατηφόρο συνδυασμό καθυστέρηση, απόσπαση και παραπληροφόρηση για τους υπόλοιπους, έτσι tκαπέλο αυτοί και οι πολιτικοί σύμμαχοί τους συνεχίζουν να επωφελούνται από καταστροφή.
Αυτό δεν είναι μόνο μια τεράστια αποτυχία της ηγεσίας, βλέπουμε την εξουσία να προστατεύει τον εαυτό της με το κόστος όλης της ζωής στη γη.
3. Ποιος αποφασίζει το μέλλον μας και γιατί δεν είμαστε στο τραπέζι;
Στη χώρα μετά τη χώρα, Βλέπουμε Δημοκρατικός backsliding και αύξηση Εταιρική επιρροή στην καθημερινή μας ζωή, με (έκπληξη!) Οι ομάδες συμφερόντων ορυκτών καυσίμων διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο.
Οι κρίσιμες αποφάσεις γίνονται σε κλειστά δωμάτια. Από τη μοίρα των δασών και των ποταμών μας μέχρι το κόστος του αέρα που αναπνέουμε, το κοινό μας μέλλον διαμορφώνεται χωρίς τους περισσότερους από εμάςειδικά οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι ιθαγενείς ηγέτες και οι κοινότητες των πρώτων γραμμών. Αυτές περιλαμβάνουν προσφορές που επιτρέπουν εταιρείες να μηνύσουν τις κυβερνήσεις για να προστατεύσουν τα κέρδη τους ή Οι συμβάσεις εξόρυξης υπογράφηκαν χωρίς συναίνεση της κοινότητας.
Είναι ακόμη εμφανές στις μεγαλύτερες συνομιλίες για το κλίμα των Ηνωμένων Εθνών. Κατά τη διάρκεια του COP29 πέρυσι, περισσότερα από 1.773 ορυκτών ομάδων συμφερόντων καυσίμων είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουνπερισσότερο από τις αντιπροσωπείες σχεδόν κάθε έθνους και τους συνδυασμένους εκπροσώπους των 10 πιο κλιματικών εθνών.
Οι ακτιβιστές καταγγέλλουν τους 1700+ ορυκτές ομάδες συμφερόντων καυσίμων στις αίθουσες της Διάσκεψης για την Αλλαγή Κλίματος των Ηνωμένων Εθνών, Baku, Αζερμπαϊτζάν. Φωτογραφία: Bianka Csenki / The Artivist Network
Αισθάνεται σαν να ζούμε μέσα από μια εποχή ανεξέλεγκτου εταιρικού ελέγχου και ένα παγκόσμιο χάσμα δημοκρατίας, όπου όσοι από εμάς στην πλειοψηφία έχουν το ελάχιστο λένε.
Όχι μόνο αυτό είναι άδικο, είναι επίσης επικίνδυνο. Θέλουμε έναν κόσμο που επικεντρώνεται στους ανθρώπους και στον πλανήτη, όχι να κερδίσει για μερικούς. Και όταν γράφεται το μέλλον, θα πρέπει να είμαστε αυτοί που κρατούν το στυλό.
4. Ποιος είναι ο κόσμος που θέλουμε να δούμε και τι θα χρειαστεί για να φτάσουμε εκεί;
Τέλος, ας αναρωτηθούμε αυτό: Δεν έχουμε κουραστεί από ένα σύστημα που χτίστηκε σε κρίση, εκμετάλλευση και κατάρρευση; Δεν θέλουμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου ο καθένας έχει πρόσβαση σε καθαρή, ασφαλή και προσιτή ενέργεια, όπου οι πόροι μοιράζονται, δεν έχουν συσσωρευτεί και κανείς δεν ωθείται στην άκρη;
Τα καλά νέα είναι ότι έχουμε τη δύναμη να γυρίσουμε τα τραπέζια. Να ανακτήσουμε το μέλλον μας. Και έχει ήδη αρχίσει.
Αυτόχθονες κοινότητες στο Αμαζόνα και ο Ειρηνικός υπερασπίζονται τα δάση και τα νερά με αιώνες σοφίας. Οι ντόπιοι στην Ανατολική Αφρική είναι λαμβάνοντας κυβερνήσεις στο δικαστήριο πάνω από επιβλαβή ενεργειακά έργα. Οι γυναίκες οδηγούν στην αντίσταση στις πρώτες γραμμές, μεταξύ άλλων Δημιουργία και διαχείριση κοινοτικών ηλιακών έργων που ασφαλίζουν τη ζωή των ανθρώπων αντί να τους εκμεταλλευτούν.
Η συλλογική δράση μας δείχνει πώς μπορεί να μοιάζει ο κόσμος αν είχε ρίζες στη δικαιοσύνη και την κοινοτική φροντίδα, πάνω από την απληστία.
Και ένα άλλο κύμα δράσης θα αυξηθεί ξανά σύντομα.
Από τις 19-21 Σεπτεμβρίου, θα ενώσουμε τα σύνορα και τις ζώνες χρόνου και θα σχεδιάσουμε τη γραμμή κατά της απληστίας και της εταιρικής καταστροφής.
Μετά τον Σεπτέμβριο, θα πάρουμε τις φωνές μας, μέχρι τις μεγαλύτερες συνομιλίες για το κλίμα της χρονιάς, COP30 στη Βραζιλία. Και θα απαιτήσουμε πραγματική δράση και θα πούμε σε αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία: να διορθώσουμε το σύστημα, να χρηματοδοτήσουμε τις λύσεις και να σταματήσουμε την καταστροφή.
